woensdag 30 maart 2016

Da-haag!

... dag griep en dag paashaas.

Wat zijn we blij dat onze meiden weer beter zijn. Er is weer geluid in huis. Wat was het stil, geen geklets, gegiechel, zelfs het gekibbel miste ik. Twee zieke gupjes. Vooral de oudste had het zwaar te verduren. Twee dagen hoge koorts, alles was teveel. Zelfs gezellig bij ons beneden zitten was al teveel. Ons bed met televisie bood uitkomst. Al heeft ze er maar weinig van meegekregen, want elke keer als ik kwam kijken lag ze te slapen. Zelfs door de herrie van het slopen van de schoorsteen heen. Tegen het einde van de week kwam er weer wat leven in de brouwerij. Gelukkig een extra lang weekend dankzij Pasen én gisteren ook nog vrij in verband met een studiedag. Dus vandaag stonden ze weer te trappelen om naar school te gaan.

En dag paashaas. Weinig gedaan aangezien de meiden ziek waren, de uitbundige versiering lag nog op hun kamertjes en kon onaangeroerd gisteren weer opgeruimd worden. Volgend jaar weer een kans. Ook geen knutselwerkjes van school, die zullen deze week wel mee komen uit school.

In huis had ik wel wat kleine dingetjes gedaan om het in paassferen te brengen, maar niet al teveel poeha.

We hadden wat wilgentakken en ranonkels gekocht, een mooie combinatie al zeg ik het zelf. En die ranonkels, ik vind het zulke mooie bloemen. Net heel teer papier.


De typemachine welke ik laatst op de kop heb getikt heb ik voorzien van een nieuw inktlint. Meteen even testen of hij het deed en... jawel. Wat blijft dat toch een mooi geluid, denk ik weer terug aan vroeger, als klein meisje bij mijn opa en oma, opa in zijn werkkamer achter de typemachine. De meiden vonden het ook erg leuk, namen werden getypt. Ze vonden het wel lastig, want je moet er natuurlijk behoorlijk op 'rammen' wil je wat op papier krijgen. Dat is wel even wat anders dan een touchscreen of toetsenbord haha. 
Hij is overigens te koop, dus mocht je interesse hebben, voor €40,- kan hij van jou zijn.


Manlief was er op 1e Paasdag niet bij, met het ontbijt. De dag ervoor was er een vrijgezellenfeest voor zijn neef en zijn aanstaande georganiseerd, hij bleef lekker bij zijn moeder slapen, dat was mooi in de buurt. Ondanks dat hij er niet was hebben we een gezellig meiden paasontbijt gehad en op 2e Paasdag hebben we het dunnetjes overgedaan natuurlijk.

Leuk om de tafel te versieren en de eitjes een gezichtje te geven. De reacties van de meiden... heerlijk ♥


In de tuin staat een grote fruitboom. We vermoeden dat het een perenboom is. Ik heb er een paar takken afgehaald en in een vaas gezet. De knoppen lopen al mooi uit.
Zo kwam ik er ook achter dat de boom vol dood hout zit. Een mooie klus voor het aanstaande zomerse lenteweekend.


De ranonkels lopen bijna op hun einde, tijd om wat nieuwe frisse bloemen in huis te halen. Een keer wat kleur in plaats van wit. Deze mooie gerbera('s) sieren nu de tafel.
Ik trek me terug om verder te gaan met de tafelpoot. De laatste laag mag erop. Ik heb al een heerlijk plekje gevonden, buiten uit de wind in de zon. Als de poot klaar is ga ik met het blad aan de slag. Die krijgt geen verf maar een andere behandeling. Ik heb al wat informatie ingewonnen bij Mirjam van verftechnieken.nl (klik).



Hopelijk is het bij jullie ook zo heerlijk zonnig. Geniet van de woensdag en tot de volgende post! Kan ik jullie trouwens ook nog even bedanken voor de leuke en lieve reacties op mijn vorige post, dank!

Liefs,
Mirjam
ByMir

woensdag 23 maart 2016

Beetje bij beetje...

... begint het voorhuis de geplande vormen aan te nemen. Je kan je bijna niet meer voorstellen hoe het hiervoor was.
Al zoveel gesloopt, al zoveel gedaan. Petje af voor mijn ouders, die heel veel van die dingen zelf hebben gedaan en doen! Uiteraard helpen manlief en ik ook waar het maar kan. Zo lieten we mijn ouders niet op de balkenvloer balanceren toen de vloeren van de zolder eruit waren. Je keek er zo doorheen naar de woon-/ slaapkamers (klik).

Zoals het begon

Achterste tussenwand weg en de zandbak

 Muur naast de trap weg en met de nieuwe ondervloer

Gat van het rookkanaal de schoorsteen dichtgemetseld, oude deur dicht en de muur door gemetseld.

Foto van de andere kant. Zo is de oude deur met daarnaast de nieuwe deur beter te zien. De deur is verplaatst in verband met de nieuwe trap.

Er is meer dichtgemetseld. De doorgang van het voorhuis naar ons deel op de eerste verdieping is dicht. Het betreft een brandmuur, dus deze werd gesloten en verder door gemetseld, zodat het ook daadwerkelijk dienst kan doen als brandmuur. Nu hebben we 'alleen' nog via beneden een doorgang naar het voorhuis, via de meterkasten.




Om verder te kunnen opbouwen moest er toch nog iets anders gesloopt worden. De schoorsteen/ het rookkanaal van het voorhuis. Dit gaat van boven naar beneden, dus eerst de schoorsteen.
Gisteren stond er een gigantische wagen klaar om mijn vader en een medewerker (mét hoogtevrees) van de aannemer het dak op te krijgen zodat zij de schoorsteen beetje bij beetje konden afbreken.
Een puist werk. We hebben al meer van buurtbewoners begrepen dat het een degelijk huis is, ook de aannemer had al zo'n vermoeden. En dat blijkt nu wederom. Waar gedacht werd in een uurtje klaar te zijn, waren ze ongeveer twee uur bezig.



De schoorsteen gaf zich niet zomaar gewonnen. Maar het is gelukt! Nu kunnen ze verder met het slopen van het rookkanaal.

Hier is het verder een rustig weekje. Mijn schone moeder was hier voor haar eerste logeerpartij. Iets waar enorm naar werd uitgekeken. En dan zal je het net zien... beide meiden ziek. En goed ook! Kennelijk heerst het, want alleen al bij de jongste waren er nog 10 zieken in de klas.
Het was dus een rustig logeerpartijtje. Waar werd gehoopt op het bekijken van de nieuwe school, knutselen en ravotten bij de boerderij, werd het luieren, luieren en luieren. Bij het naar de trein brengen zei mijn schoonmoeder al dat ze heerlijk uitgerust was, hihi. Maar jammer was het natuurlijk wel.

Zijn jullie al volop bezig met de voorbereidingen voor de naderende Paasdagen? Hier is het al gezellig versierd en kijken we uit naar het eieren zoeken. Manlief zei al grappend tegen de meiden dat de Paashaas hier wel zoet zal zijn met het verstoppen en dus zij met het zoeken van de eitjes haha!

Een hele fijne dag en alvast een heel fijn Paasweekend.



Liefs,

Mirjam
ByMir








woensdag 9 maart 2016

Even Apeldoorn bellen...

... gelukkig niet. Maar ik moest er wel aan denken toen de grote betonwagens op de stoep stonden. Die reclame van een zekere verzekeringsmaatschappij. Het beton bleef maar stromen, ondertussen rende een muisje door de spelonken van het huis achternagezeten door een vloedgolf van beton terwijl buiten de mannen tegen elkaar zeiden "Er gaat toch meer in dan je denkt...".

In het voorhuis bij mijn ouders was alles leeg, beter gezegd een zandbak (klik) en dus was het tijd om de ondervloer te storten. Het grove geschut werd uit de kast getrokken in de vorm van twee grote wagens. Je ziet ze vaak rijden, maar zo van dichtbij is best indrukwekkend, al zeg ik het zelf.

Ik ben eerst aan de overkant van het huis gaan staan, in het weiland om het vast te leggen en van een afstandje te bekijken.

Eerst ging van de ene wagen de betonpomp in de tweede wagen om de leiding te spoelen. Tijdens het transport zit deze vol met water omdat... je raadt het vast... het beton hard wordt in de leiding en je vervolgens niks meer kan. Toch weer wat geleerd.


De beide ramen waren eruit gehaald zodat de vloeren gestort konden worden.


Het moest even op gang komen, maar toen ze eenmaal de juiste dikte hadden uitgedokterd vloeide het beton rijkelijk en waren in korte tijd de ruimtes voorzien van een eerste betonlaag.


De dag erna konden we er al op lopen. Een gek maar ook mooi gezicht. Beetje bij beetje worden de gedachtes en plannen van mijn ouders werkelijkheid en krijgen de ruimtes hun uiteindelijke vorm.

De hal, waar je eerst nog tegen een kast aan keek. Nu hangt de trap er een beetje bij. Morgen wordt hij gesloopt. De trap zal andersom teruggeplaatst worden. Ook minder smal en minder steil.


De twee kleine slaapkamers zijn nu 1 grote ruimte. De opkamer/ kelder is nu ook rechtgetrokken met de rest en zal de badkamer en suite worden.


Het was een gure dag. Gelukkig was de klus zo geklaard en konden alle werklui snel weekend vieren en lekker opwarmen. Hij begon regenachtig, winderig en dus ook koud. 
Hij eindigde daarentegen wit. Nog even gauw voordat we de meiden van school gingen halen liep ik naar buiten om wat foto's van het winterse landschap te maken. Meer ook om wat te oefenen met de instellingen van mijn camera.
Ineens zag ik iets in mijn ooghoek, eerst dacht ik dat het een stel vogels waren, maar toen ik beter keek zag ik dat het drie hazen waren die elkaar achterna zaten. 
Zal je net zien dat m'n capuchon voor m'n ogen zakt. Ik foeterde wat, dacht dat ik het nu wel kon vergeten om ze vast te leggen, maar de haast die ze leken te hebben was niet groot. 

Bij het terugkijken van de foto's zag ik dat ik een zogenoemd 'lucky shot' had. De rest van de pogingen om ze vast te leggen zijn met een boom ervoor en nog eentje van het staartje van de laatste die achter de schuur verdwijnt. 


Fijne dag en tot de volgende post.

Liefs,

Mirjam
ByMir





woensdag 2 maart 2016

Werk in uitvoering

Een welkom voor mijn nieuwe volgers, leuk dat jullie me gevonden hebben. En een bedankje voor de lieve reacties. Beetje bij beetje wordt mijn blog weer gevonden. Wat een naamsverandering al niet teweeg brengt :)

Vorige week heb ik jullie beloofd om weer eens wat van mijn werk en vondsten te laten zien. Bij deze...

Allereerst de kast voor onze oudste. Een heuse Biedermeier, gevonden en opgehaald in Amsterdam. De hele dag onderweg geweest, maar dan heb je ook wat.

Helaas heb ik geen goede foto van de complete kast. Hieronder zien jullie een deel van de kast. Destijds nog van de beppe van de eigenaresse geweest en omdat de eigenaresse naar een verpleegtehuis ging werd de inboedel die niet mee kon verkocht.


Mooi detail voor als de kast straks helemaal klaar is. Niet het originele beslag, maar minstens zo mooi.

De deuren zijn inmiddels voorzien van Pure White van Annie Sloan. Het vergeelde wit was op zich niet verkeerd, maar dit is toch net even wat mooier, al zeg ik het zelf.


Op de foto met de kast voor onze oudste staat een schitterende vitrine-/ buffetkast. De heb ik gekregen van buren van mijn ouders. Ik heb grootse plannen met deze kast. Helaas is het nog iets te koud in de jongveestal waar hij momenteel staat, maar zodra ik kan dan ga ik hem met mijn kwasten te lijf.

Ook de onderstaande tafel, waarvan de mooie bewerkte poot te zien is, kreeg ik van de buren van mijn ouders. Een uitschuifbare ronde eettafel. Ook deze zal ik klaar gaan maken voor een tweede leven zodra het weer wat zachter is.



Van de omgezaagde boom aan de voorzijde van het huis heeft mijn man schijven gezaagd. Deze laat ik drogen, vervolgens schuur ik ze en haal ik eventueel de schors eraf. Daarna kunnen ze een lik verf krijgen, of ik zet ze in de soft wax.





Het weer laat het helaas afweten. Kleinere projecten zoals de houten schijven kan ik in de werkplaats dan wel woonkamer doen. 'Zit je tóch weer in de woonkamer mama!' riepen onze meiden in koor. Tja, het is even niet anders. Hopelijk kan er mettertijd iets aan de schuur gedaan worden zodat ik daar in alle seizoenen kan genieten van het restylen van meubels.

Met het sippe weer van vandaag leek het mij een goed idee om eens in de buurt te gaan rondstruinen. Al snel een geweldige plek gevonden. Van buiten leek het nergens op, maar eenmaal binnen... een walhalla. 

Ik heb er twee geweldige vondsten gedaan en ben vertrokken met de worden I'll be back', oké ik jok, het was gewoon tot ziens. Maar wat een leuke plek om rond te neuzen, gezellig te kletsen en met een volle auto te vertrekken.

Het eerste wat ik zag was een oude krat. Een goede knalkleur en leuk om overal in huis te gebruiken of gewoon om neer te zetten als decoratie.


En dit juweeltje, stond ergens bij een van de laatste schappen, riep nog net niet 'neem mij mee'. 
Hij zit in een koffer, heel handig met een kliksysteem, dus dan kon hij mee op reis. Dat is even wat anders dan je smartphone die je in je binnenzak stopt.
Ik heb een zwak voor oude typemachines. Ze doen me denken aan mijn opa, driftig tikkend achter zijn bureau.


Dat was het wel weer zo'n beetje. Anders wordt het weer zo'n ellenlange post haha.
Ik ga lekker bij de mede blogger kijken wat zij de afgelopen dagen beleefd hebben, kopje thee erbij. Wat wil een mens nog meer?

Fijne dag en tot de volgende post.

Liefs,
Mirjam

ByMir