Ik stop... en ga verder

Niet schrikken. Ik ga verder met bloggen. Alleen zoals ik al in mijn laatste post hier schreef, ga ik verder op mijn website (klik).

Inmiddels is de eerste blog gepost en staat de 2e in de wachtrij voor morgen. Uiteraard blijf ik daar ook bloggen over de verbouwingsperikelen.

Dank jullie wel voor het lezen, volgen en jullie leuke en lieve reacties.

Zie ik jullie weer op mijn andere site?

Liefs,

Mirjam

Keet

Ik schaam mij diep. Zo lang al geen blog van mijn hand.
Waar ik voor Tintje Lichter menig blog schreef en ook voor Onlineposterkopen.nl als brandrep in mijn toetsenbord klim, liet ik deze blog verslonzen.

Dat heeft mij dan ook doen besluiten om te stoppen met de blogs voor Tintje Lichter.
En ik zit erover na te denken om hier op blogspot te stoppen, maar mijn blogs voort te zetten op mijn website. Zo blijft het wat overzichtelijker en het maakt het voor mij wat gebruiksvriendelijker. En een website en een webshop en een aparte blog... dat kan makkelijker.

Nu was het ook zo dat er rondom de verbouwing weinig nieuws onder de zon. Dus tja, waar schrijf je dan over?

Helaas is er nog niet veel veranderd voor wat betreft de financiering, dus we doen kleine klusjes in en om het huis. En ook het huis van mijn ouders is nog altijd niet verkocht. Maar we hopen dat er binnenkort toch echt eens groen licht komt en dat het dak er letterlijk en figuurlijk af kan.

Maar nu het onderwerp van deze blog, keet. Ja we keten hier wat af met z'n allen. Maar daar heb ik het niet over :) Wel over een knalgroene keet die vandaag is geplaatst. Dat groen zal waarschijnlijk nog veranderen.

Was wel even bang dat het niet ging passen, dat groene gevaarte door onze poort.

Gelukkig was die 'angst' niet nodig. De poort is breed zat en de chauffeur had duidelijk ervaring met het manoeuvreren.

Nee, dat is niet de man met de zeis, maar mijn lief met een takkenzaag hahaha.

Helaas was die zaag nodig. Een van de walnootbomen kreeg een asymmetrische coupe.

Na twee takken en nog wat heen en weer steken en draaien, stond de keet op zijn nieuwe plek.

Handig voor als m'n ouders hun huis verkopen en voor als wij zelf aan de klus gaan met de slaapkamers. De klussers/ werknemers van de aannemer zouden er kunnen zitten, al heb ik ze liever gezellig bij ons in huis.

En later kunnen de meiden er een feetje in houden, wel zo fijn, hebben we ze dichtbij. Een soort schuurfeest, maar dan anders :D.

Tot de volgende post, ik beloof dat ik er dit keer niet zo lang over zal doen.

Fijne avond!

Liefs,

Mirjam

Koningsdag

Op Koningsdag 10% korting op je bestellingen bij ByMir met de code WimLexByMir

Sinterklaas

Via Instagram (klik) werd ik gevraagd of ik misschien zin had om productfoto's te maken.
Ik hoefde er niet lang over na te denken. Ik vind foto's maken nou eenmaal leuk. De camera zit nog net niet aan mijn handen vergroeid. Ga zelfs met de camera in mijn hand naar buiten wanneer ik Sjef zijn plas laat doen... erg of niet? Hahaha.

Er werden afspraken gemaakt en ik kreeg alle leuke producten thuisgestuurd. Ik mocht voor Petra van http://www.leukvooreenfeest.nl/ (klikkerdeklik) foto's gaan maken. En dit alles met het thema Sinterklaas.

Net de laatste zomerse dagen en dan sta je pepernoten en ander snoepgoed in te slaan. Dat doe ik anders nooit! Maar ja, ik kon het misschien gebruiken bij het maken van de foto's.

Hieronder het eindresultaat. Volgende week volgt er een leuke winactie. Mocht je kans willen maken op 1 van de producten van 'Leuk voor een feest', hou dan mijn instagram account in de gaten :)

Fijne avond alvast!

Liefs,

Mirjam

Slootje springen

We hebben een eigen sloot. Oké, we delen hem met de boer van het weiland achter ons, maar toch, er is een sloot.

Bij de koop van het huis vorig jaar, zijn er door het kadaster punten uitgezet. Deze hadden we echter nooit ontvangen. Na wat heen en weer mailen hadden we ze. Toen begon het grote puzzelwerk, want hoe vertaal je die coördinaten naar meters en de plek??

Eerst werd de hulp ingeschakeld van Edu's werk. Van de Verkeers Ongevallen Analyse konden ze wellicht helpen met hun apparatuur. Helaas hadden zij het erg druk, dus we ginden op zoek naar een andere optie. Nu hoor ik je denken, waarom niet via het kadaster? Dat hebben we geprobeerd en dat kon ook, maar dat ben je meteen een klein vermogen kwijt. Daar moest iets anders (en goedkopers) voor zijn. Via via kwamen we bij een bedrijf in Groenlo terecht.

Gisteren kwam dé man met hét apparaat om de coördinaten te vertalen naar de punten. Eindelijk!

Vanochtend, in alle vroegte, terwijl wij nog aan het ontbijt zaten, kwam de graver aan. Het ontbijt moest even rusten, ik vloog natuurlijk weer met de camera naar buiten :)

Eerst werden de paaltjes en lijnen uitgezet. Anders zou het een kronkelende beek worden in plaats van een strakke sloot. Op zich ook leuk, maar denk niet dat de boer daarop zit te wachten ;)

Ik moest natuurlijk weer even een andere foto maken, met m'n neus in het gras :)

De klus is geklaard, de graver gaat terug en de boer zet nog even de puntjes op de i. We hebben een sloot, ook al zit er geen water in haha.

Fijne middag!

Liefs,

Mirjam

Zand erover

Afgelopen maandag was de grote dag. De mestput tussen het huis en de oude bijschuur werd gesloopt.

Stilte voor de storm.

Het sloopbedrijf (zo noemen wij het, maar dat dekt eigenlijk niet de lading) van schuin achter ons kwam met de hulptroepen.

Klinkt misschien gek, maar je raakt gewend aan de herrie in en om het huis. Zelfs Sjef reageert er niet meer zo 'heftig' op als in het begin. Het hoort erbij, we praten wat harder, maken er geintjes over ('jeetje wat maken de buren toch weer een herrie vandaag, ik denk erover om te gaan verhuizen' hahaha), de radio gaat wat harder en we gaan door met de dagelijkse bezigheden.

Het deksel is kapot. Wat rest zijn brokken puin en het betonijzer.

Deze vriendelijke vriend heeft ons een hoop sloopwerk (en zweet) bespaard.

Later op de dag werd er van machine gewisseld. Het betonijzer werd eruit geschept en de bodem kon lek 'geprikt' worden.

Eenmaal uit school stormde Eva naar binnen, smeet haar tas de keuken in en holde naar boven. Haar rode graafmachine moest geshowd worden. Helaas was 'de meneer van de graver' heel druk, maar hij zwaaide wel naar haar. Ze heeft zich staan vergapen aan de grote graver die over het erf heen en weer reed en zelfs de oude mestput inreed.
Toen mijn vader en de machinist van de graafmachine druk waren met het met de hand scheppen van het laatste beetje zand, greep Eva haar kans. Haar rode graver kon in actie komen. Voor mij hét moment om het vast te leggen. 's Avonds in bed zei ze dat ze over de grote gele graver ging dromen :)

  Zand erover... weer een klus geklaard.

Het betonijzer werd tot kleinere handzame stukken geslepen en kon even later naar de oud ijzer boer gebracht worden.

Het graven van de nieuwe sloot is tot nader bericht uitgesteld. Hoop dat we binnenkort de volgende grote machines kunnen verwelkomen.

De mist trekt inmiddels op en de zon komt weer tevoorschijn. Benieuwd of we een mooie nazomer krijgen.

Een hele fijne dag en tot de volgende post!

Liefs,

Mirjam

Stapje voor stapje

Wat ben ik hier al lang niet meer geweest, shame on me!

Er was ook niet heel veel nieuws onder de zon, qua verbouwen, dus ik had ook niet zo heel veel om over te bloggen. Al zeg ik het zelf.

Maar stapje voor stapje, zoals de titel al aangeeft, komt er weer een beetje gang in de zaken rondom de boerderij.

Voor de bouwvak zijn de klussers druk geweest met het plaatsen van nieuwe kozijnen in het voorhuis. Zo zit er op de plek van de oude zijdeur een groot raam.

Foto 2015

Edu riep me met de woorden 'neem je camera mee'. Als dat geroepen wordt, dan is er iets haha.
Ik dacht eerst toen ik binnendoor liep, dat de deur open stond, zoveel licht. Maar toen ik beter keek zag ik dat het raam er al in zat. Wat een bult licht hebben mijn ouders er straks bij in de woonkamer zeg!

Kiekeboe

De vakantie en bouwvak kwamen er tussendoor. Het was eventjes stil aan de voorkant. Ook wij hadden simpelweg niet de tijd om iets aan te pakken. En het grote wachten is nog altijd op de financiering, dus we kunnen ook nog niet veel... eerst dat dak hè.

De vakantie is weer voorbij en we kunnen toch niet helemaal stil zitten.
De binnenplaats tussen het achterhuis en de bijschuur is in feite het deksel van één van de vele mestputten die we rijk zijn.
De muur waar je op kijkt is de achterwand van de keuken van mijn ouders. Deze wordt 1 meter naar achteren uitgebouwd. Maar voordat dat kan, moet die deksel eraf, de put lek 'geprikt' worden en al het puin erin gegooid worden. Dan het welbekende zand erover en men kan met de keuken aan de slag.

Foto 2015

Vorige week hebben mijn vader en Edu een begin gemaakt door een sleuf te zagen in het deksel. De zijmuur van ons deel staat namelijk op het deksel. Dus stel ze gaan het deksel slopen, dan bestaat de kans dat de muur meekomt, met alle gevolgen van dien...  Via de aannemer kon een speciale zaag geleend worden. Wat een apparaat en wat een kabaal!

Volgende week komen ze van het sloopbedrijf wat een stukje verderop zit met een kraan het deksel slopen, de put lek 'prikken' en het slooppuin in de put gooien.

In het voorhuis hebben mijn vader en Edu ook een begin gemaakt met de voormalige badkamer van het voorhuis. Deze wordt straks bij ons deel betrokken, bij de bijkeuken.

Prachtig als dat jaren 80 bruin, vinden jullie ook niet? Elke natte ruimte is in die stijl, zelfs met houten schrootjes bij onze badkamer. Een soort 50 tinten bruin meets Zweedse sauna hahaha.
Uiteraard wordt dat straks héél anders, maar voor nu voldoet het prima. Er zit ook nog een douche in deze badkamer. Deze blijft nog in tact en kunnen we gebruiken wanneer we bij ons met de badkamer aan de slag gaan.

Foto 2015

Het oude bad (loodzwaar overigens) is eruit, nog eventjes geduld voordat we de doorbraak kunnen maken naar ons gedeelte.

Nog voor de vakantie werd ik door een moeder van school op een nieuw stukje van het tijdschrift Naober gewezen. Er werden nieuwe naobers gezocht. Misschien was dat wel iets voor ons. Ik dacht, doe eens gek, ik ga ze mailen. Van het een kwam het ander en zie hier het interview met ons. Samen met 3 andere nieuwe naobers staan we erin.

Een hele leuke ervaring. Zowel met de journaliste als de fotografe. Er werd gezellig gekletst en met de fotografe liepen we over het terrein, op zoek naar geschikte en fotogenieke stukjes voor in het blad. Wat een mooie kans.

Ik zie dat het alweer tijd is om te lunchen. Lekker wat makkelijks in elkaar flansen en heerlijk buiten in het zonnetje genieten.

Hoop dat jullie vandaag ook een beetje kunnen genieten van het mooie weer.

Fijne dag nog en tot de volgende post!

Liefs,

Mirjam