Roze vervaagt...

Afgelopen vrijdag stond ineens mijn mams in de achtertuin met een grote bos ruikers... Aangezien mijn ouders niet bepaald om de hoek wonen (lees: zij in Drenthe en wij in Gelderland) was het dus een extra grote verrassing. Mam had de bos bloemen gekregen, maar omdat ze voor een paar dagen niet thuis zouden zijn én ze toch langs ons kwamen besloot ze hem even af te geven, lief!

De mooiste bloem uit de bos vond ik de pioen. Nog volop in knop en altijd weer een verrassing welke bloem eruit komt.

Elke dag heb ik een foto gemaakt. Met dat warme weer ging hij erg snel open.

Opvallend hoe de kleur bij knal roze begon en langzaam maar zeker steeds verder vervaagde.

Vanochtend deze laatste foto gemaakt, hij is nu nagenoeg wit en helemaal open.

Heerlijke zonnige dagen werden gisteren abrupt beëindigd met fikse buien en onweer. Nog heerlijk buiten gegeten, maar toen toch gauw alles naar binnen verhuisd en de potten water gegeven.

Zo hadden we zon en zo hadden we een waterval op ons raam. Overigens wel heerlijk voor de tuin, die snakte naar een drupje.

Voordat de regen losbarstte nog even een mooie tak van onze klimroos afgeknipt, 2 rozen aan 1 tak. Gisteren werd de voormalig buurman van manlief gecremeerd, een dag met een speciaal randje. Een oneerlijke strijd tegen de gruwelijke ziekte K.

Mijn lief kende hem al zijn hele leven en o.a. deze buren waren er voor mijn schoonmoeder en haar gezin gedurende het ziektebed van mijn schoonvader en toen hij overleed. 

Ik heb dit mooie duo in het flesje bij de foto van mijn schoonvader gezet en zag vanochtend dat 1 van de rozen al mooi was open gegaan.

Het doet je weer even beseffen hoe blij we mogen zijn met elkaar en een goede gezondheid. Dat alles van de één op de andere dag compleet kan omslaan. Alle grote zaken doen er even niet meer toe, blij met de kleine dingetjes... de armen van je dochters om je heen, een zonnige dag of een lieve kaart uit een ver land.

Ik wens jullie een fijne dag.

Liefs,

Ma~De~Liefste