De vergunning voor de dakkapel bij het achterhuis (waar manlief, de miniblondjes en ik komen te wonen) is ingediend, dus nu is het wachten op groen licht. Dan kunnen wij aan de slag met het verwijderen van de dakpannen, kan het asbest gesaneerd worden en kan het opbouwen gaan beginnen.
Maar om nu stil te gaan zitten en wachten op dat groene licht, nee. Dat zit niet in ons, dus hup de schouders eronder.
Een kleine tour door het voorhuis (waar mijn ouders gaan wonen) boven. Het bestaat uit twee kamertjes. Ieder een raam en ieder een kast. Verder een heleboel loze ruimte, zelfs eentje waar sinds de bouw van de twee kamertjes nooit meer een stap is gezet. Een verrassing wat we daar aan zouden treffen.
Middels een smalle steile trap kom je bij de kamertjes.
De retro kleuren en patronen dansen je boven tegemoet.
Mooie details bij de ramen. Eens kijken of dit teruggebracht kan worden op de nieuwe kozijnen.
Hierachter de loze ruimte... wat zou erachter zitten? Een vergeten zak met geld, of andere vergeten schatten? Gauw een gat gemaakt en de camera door het gat gestoken.
Jammer... ;) stof, rommel, stof en stof.
Het smalle overloopje naar het achterste deel van het huis... dat had ruimer gekund met al die loze ruimte ernaast, toch?
In plaats van twee kamertjes, één ruime kamer.
En na nog watgesloop is het nu één grote zolder geworden.
Overigens kwam er toch nog wat leuks uit de loze ruimte. Een oude melkbus, een kist met gereedschap en een oude zeis.
Ook buitenshuis hebben we niet stilgezeten. Het eerste wat manlief wilde doen was het neerhalen van de grote conifeer aan de zijkant van het huis. Een loeier van een ding, je moest er omheen om op het erf achter te komen. De verhuiswagen van de verkopers had het gras al behoorlijk stuk gereden. En om verder kapot rijden te voorkomen ging de zaag erin.
Stukje bij beetje werd hij kleiner, slanker en uiteindelijk een kopje kleiner.
ik mocht met een touw de toppen in bedwang houden en zorgen dat ze de goede kant op vielen. Een soort touwtrekken en ik won keer op keer :)
Een kiekje vanuit mijn standpunt gezien, manlief met een ladder en motorkettingzaag in de boom.
Eenmaal klaar lekker plaatsgenomen op de achtergebleven tuinbank en genoten van de rust, het zonnetje en een mandarijn. Echt een genietmoment op ons mooiste plekje van de wereld.
De vakantie is weer opgesnoept, manlief zijn verlof ook, dus ik pendel heen en weer tussen het vakantiehuisje en de boerderij. Beetje opruimen, beetje bij beetje wat spulletjes meenemen.
Nu nog op zoek naar wat goedkope tijdelijke vloerbedekking voor als we eind november onze intrek gaan nemen. De huidige vloerbedekking ligt er sinds de verbouwing in 1982... daar kan geen stofzuiger of stoomreiniger tegenop. Dus even fris iets anders tot we de vloeren gaan aanpakken.
Hebben jullie nog herfstvakantie, of is die bij jullie ook alweer voorbij?
Een hele fijne dag.
Lieve groet,
Mirjam
MaDeLiefste