woensdag 28 oktober 2015

Aan de slag!

Het eerste sloopwerk is een feit. Wat kan een mens daar toch blij mee zijn haha.

De vergunning voor de dakkapel bij het achterhuis (waar manlief, de miniblondjes en ik komen te wonen) is ingediend, dus nu is het wachten op groen licht. Dan kunnen wij aan de slag met het verwijderen van de dakpannen, kan het asbest gesaneerd worden en kan het opbouwen gaan beginnen.

Maar om nu stil te gaan zitten en wachten op dat groene licht, nee. Dat zit niet in ons, dus hup de schouders eronder.

Een kleine tour door het voorhuis (waar mijn ouders gaan wonen) boven. Het bestaat uit twee kamertjes. Ieder een raam en ieder een kast. Verder een heleboel loze ruimte, zelfs eentje waar sinds de bouw van de twee kamertjes nooit meer een stap is gezet. Een verrassing wat we daar aan zouden treffen.

Middels een smalle steile trap kom je bij de kamertjes. 

 De retro kleuren en patronen dansen je boven tegemoet.

Mooie details bij de ramen. Eens kijken of dit teruggebracht kan worden op de nieuwe kozijnen.

Hierachter de loze ruimte... wat zou erachter zitten? Een vergeten zak met geld, of andere vergeten schatten? Gauw een gat gemaakt en de camera door het gat gestoken.

Jammer... ;) stof, rommel, stof en stof.

Het smalle overloopje naar het achterste deel van het huis... dat had ruimer gekund met al die loze ruimte ernaast, toch?

In plaats van twee kamertjes, één ruime kamer.

En na nog watgesloop is het nu één grote zolder geworden.

Overigens kwam er toch nog wat leuks uit de loze ruimte. Een oude melkbus, een kist met gereedschap en een oude zeis.

Ook buitenshuis hebben we niet stilgezeten. Het eerste wat manlief wilde doen was het neerhalen van de grote conifeer aan de zijkant van het huis. Een loeier van een ding, je moest er omheen om op het erf achter te komen. De verhuiswagen van de verkopers had het gras al behoorlijk stuk gereden. En om verder kapot rijden te voorkomen ging de zaag erin.

Stukje bij beetje werd hij kleiner, slanker en uiteindelijk een kopje kleiner.

ik mocht met een touw de toppen in bedwang houden en zorgen dat ze de goede kant op vielen. Een soort touwtrekken en ik won keer op keer :)

Een kiekje vanuit mijn standpunt gezien, manlief met een ladder en motorkettingzaag in de boom.

Gisteren heb ik van mijn wachttijd nuttig gebruik gemaakt. Het nieuwe matras van onze oudste zou bezorgd worden, tussen 09:00 en 13;00 uur. Ik had dus ruimschoots de tijd om in het heerlijke zonnetje alle takken van de conifeer van de zijkant naar de voorkant van het huis te verplaatsen. Volgende week wordt het gratis opgehaald, dus daar maken we graag gebruik van.
Eenmaal klaar lekker plaatsgenomen op de achtergebleven tuinbank en genoten van de rust, het zonnetje en een mandarijn. Echt een genietmoment op ons mooiste plekje van de wereld.

De vakantie is weer opgesnoept, manlief zijn verlof ook, dus ik pendel heen en weer tussen het vakantiehuisje en de boerderij. Beetje opruimen, beetje bij beetje wat spulletjes meenemen.

Nu nog op zoek naar wat goedkope tijdelijke vloerbedekking voor als we eind november onze intrek gaan nemen. De huidige vloerbedekking ligt er sinds de verbouwing in 1982... daar kan geen stofzuiger of stoomreiniger tegenop. Dus even fris iets anders tot we de vloeren gaan aanpakken.

Hebben jullie nog herfstvakantie, of is die bij jullie ook alweer voorbij?

Een hele fijne dag.

Lieve groet,

Mirjam
MaDeLiefste

woensdag 21 oktober 2015

Sleutels

Allereerst een bedankje voor alle lieve en leuke reactie op mijn laatste posts. Ik vergeet het steeds aan te halen, maar ben reuze blij met jullie reacties.

Yes! Gisteren was het dan eindelijk zo ver. De sleuteloverdracht. Hieronder het stukje van mijn Facebook pagina:

Het ging niet bepaald zonder slag of stoot... veroorzaakte slapeloze nachten, de nodige tranen, wat extra grijze haren & rimpels en buiten het bereik van de oortjes van de miniblondjes wat (ahum) gevloek. Maar sinds vanmiddag mogen we ons dan ècht eigenaar noemen van een heuse boerderij.


Ik zal jullie alle verdere details besparen. Maar laat ik het zo zeggen... af en toe waren er van die momenten waarop ik of mijn moeder dachten 'waar zijn we in vredesnaam aan begonnen??!!'.

Dat is nu allemaal achter de rug. Met een bos sleutels en een fles roze bubbels rijker, lieten we de (volgens mij opgeluchte) notaris.

Vandaag krijgen de voormalige bewoners de sleutels van hun nieuwe huis, dus afgelopen nacht sliepen zij nog één laatste keer in hun lege boerderij. Slechts een bed en verder niets meer.

Vanmiddag nemen we de rest van de sleutels over en zwaaien we ze uit. Wij blijven tot eind november nog op het vakantiepark en zullen dan onze intrek nemen in het voorhuis, waar uiteindelijk mijn ouders zullen gaan wonen. Eerst zal hun huis nog verkocht moeten worden (klik).

Wij zullen beetje bij beetje spullen gaan overbrengen naar de boerderij. Ook de spullen uit de opslag zullen weer het daglicht zien. We hebben inmiddels een vast riedeltje, want steeds vaker komt het voor dat we misgrijpen, want 'dat zit in een doos in de opsla-hag!' hahaha. Ik denk dat ik een tegeltje ga laten maken met die tekst :)

Nu nog de aannemer aan het werk zetten, eerst gaat het dak eraf, asbest zal gesaneerd worden en de nieuwe kap met extra dakramen en dakkapel zullen geplaatst worden. Een flinke klus en een flinke hap uit het budget. Maar dan kunnen we daarna beetje bij beetje binnen aan de gang en het helemaal gaan maken zoals we zelf willen en zo lang voor ogen hebben. Ik zie het al helemaal af, is dit herkenbaar?

Vanochtend de kast (klik) voor onze jongste en het bed (klikkerdeklik) voor onze oudste opgehaald. Deze kunnen alvast naar de boerderij. Ook de twee klimrozen uit onze Culemborgse tuin kunnen alvast daar naartoe. Zo is het al een beetje meer van ons. Op het moment voelt het namelijk verre van ons, maar dat gaat vast goed komen.

Een hele fijne dag nog.

Lieve groet,

Mirjam
MaDeLiefste

maandag 12 oktober 2015

Stilzitten is niet mijn ding

Ik kan het niet, stilzitten... letterlijk en figuurlijk niet. Ik moet eigenlijk altijd wel iets te doen hebben. Is het niet in het huishouden, dan wel iets in de tuin of thuis lekker trainen. Vooral dat laatste doe ik nu veel, want het trainen op mijn werk is verleden tijd na het vertrek op 13 augustus jl..

Maar stilzitten, nee. Even rustig een boek lezen zit er niet in. Dan moet eerst al het andere gedaan zijn en dan nog... Vaak pak ik mijn momentje bij zwemles van onze jongste. Ik kan daar onmogelijk iets betekenen, of ik moet achter de bar springen of de dame achter de kassa een zetje geven. Of bij de balletles van onze oudste. Al is dat er de afgelopen lessen ook nog niet van gekomen. Toch even het centrum van Zutphen induiken. Het is goed weer en anders een pluutje mee. Even wat boodschapjes halen of gewoon lekker rondneuzen in de vele winkeltjes die het mooie centrum van Zutphen rijk is.

Ook achter de computer kan ik moeilijk stilzitten. Ja, ik zit rustig, maar ik moet altijd even zoeken op het wereldwijde web of er nog wat leuks te vinden is. Vergelijk het met het even lekker de stad induiken van hierboven.
Vooral met de ons nieuwe huis op komst en alle ruimte die we erbij krijgen, even gauw kijken op Marktplaats of ik nog iets op de kop kan tikken.

Laatst had ik weer een goed excuus, zelfs manlief vond het goed haha. Er moest gezocht worden naar een bed voor onze oudste. Zij sliep voorheen in het bed van mijn man, gemaakt door zijn opa. Maar aangezien er niets veilig is voor mij en mijn kwasten, werd de knoop doorgehakt. Het oude bed bleef zoals het was, geen kwast die daar ook maar in de buurt komt. Dus op zoek...

Al vrij snel had ik 'beet'. Een paar schatjes van bedden gevonden en mails uitgedaan naar de verkopers. Bij eentje hoopte ik vurig dat ze mijn bod zouden accepteren. Al had ik er een hard hoofd in. Zo'n leuk bed, men zal vast hard lachen als ze mijn bod zien en het direct verwijderen.
Maar nee, het tegendeel was waar. Vrij snel kreeg ik van hen een reactie dat ze akkoord gingen.

Ik vind hem leuk... een bed in Queen Ann stijl

Ook deze schoonheid mag bij de huidige eigenaar blijven tot na de sleuteloverdracht.
Nog even en we hebben niet voldoende aan de aanhanger om alle nieuwe aanwinsten op te halen hihi.

Ik kan niet wachten om aan de slag te gaan met al het moois!

Fijne dag.

Lieve groet,
Mirjam

MaDeLiefste