donderdag 12 november 2015

Verborgen

Eerst weer een bedankje aan mijn volgers voor jullie lieve en leuke reacties.

Na mijn vorige post over het wel en wee buiten de boerderij nu weer een post over alles rondom de verbouwing.

Tijdens het slopen en breken kom je leuke dingen tegen. Dat was al eens in een eerdere post van me te lezen (klik).

Nog niet de oude sok met geld of een kist met oude munten ;)

Maar wel een behangetje van vroegâh. Volgens onze meiden moeten we het laten zitten. Niet echt onze smaak, hoe schattig het ook is. Daarbij zit het niet overal meer op de muren. Ze hebben waarschijnlijk zelf ooit een poging ondernomen om het eraf te halen, het opgegeven en vervolgens er overheen behangen.

Lief behangetje.

In de slaapkamer aan de voorzijde, waar overal al zeer hoge plafonds zitten, sloopte mijn vader het plafond weg. Dit om te kijken of de muur een dragende muur is, of niet. Dat laatste is het geval, maar ik was meer onder de indruk van het nóg hogere plafond.
Mijn moeder is er ook wel van gecharmeerd, dus wie weet blijft dit plafond wel, al zal het vast een ander kleurtje krijgen.

Verrassing...

De opkamer met de kelder. wederom een hoog plafond. En de kelder was ook erg mooi. Vol met weckpotten en een heuse weckketel die we van de vorige bewoners kregen.
Daarbij is hij droog, dus dat scheelt weer.

Vanuit de hal een kijkje naar de opkamer.

Trapje omhoog en zie daar de kelder.

De verhoogde vloer is verwijderd, wat resulteert in een gigantische ruimte. Er werd gegrapt over een grote jacuzzi of misschien wel een toekomstige vijver voor onze koi's en steuren.
Dat zal niet gebeuren, de kelder zal volgestort worden en de vloer verlaagd. De deur wordt dichtgemaakt en via de slaapkamer aan de andere kant zal een doorbraak gemaakt worden naar wat straks de badkamer van mijn ouders zal worden.

Wat een joekel van een ruimte. Met geen mogelijkheid met mijn lens op één foto te krijgen.

We zijn lekker bezig, op de planning staan o.a. het slopen van wat muren, een doorbraak maken en verdere voorbereidingen treffen voor als de kap eraf gaat. En o ja... beetje bij beetje spullen overbrengen van onze tijdelijke stek naar de boerderij en binnenkort de opslag bestormen.
Ik kan bijna niet wachten, wil zo graag onze spulletjes tevoorschijn halen. Ook al weet ik dat we nog lang niet alles een plekje kunnen geven, maar dan kan ik er in ieder geval gewoon bij als we het nodig hebben.

Naast het gewone schoonmaken van het huis, gaan we het ook spiritueel reinigen. Zowel een vriendin van mijn tante als een bevriende ouder van school hebben ons dit aangeraden. Dus de bergkristallen zijn besteld en binnenkort gaan we met witte salie aan de slag. Het is immers een oud pand, altijd in dezelfde familie geweest en dus een berg aan emoties, gevoelens en andere zaken die nog in het huis zitten. Dat mag eruit, zodat het echt onze plek wordt.
Ik kijk er naar uit om het mee te maken, zo'n reiniging.

Het weekend nadert ook, volop in het teken van de aankomst van de goedheiligman. Wat hebben de meiden er zin in. Hij zal hier in het dorp op het station aankomen.
Gaan jullie ook naar de aankomst van de Sint kijken of staat jullie weekend in het teken van ander leuks?

Hoe dan ook een fijn weekend alvast en voor nu een fijne avond.

Lieve groet,

Mirjam
MaDeLiefste


dinsdag 3 november 2015

Het buitenleven

Wat zijn we toch gezegend met heerlijk herfstweer. Alleen gisteren hadden we een dag dat we in een heel klein wereldje leefden. Dikke mist waar je bijna doorheen kon snijden.

Maar verder absoluut geen klagen. We hebben zonovergoten dagen achter de rug en hopelijk hebben we ook dit weer (of in ieder geval droog) zodra ze met de kap aan de slag gaan.
Vooralsnog geen groene lichten vanuit de gemeente voor de vergunning van de dakkapel, dus de pannen liggen nog wel even goed zo.

Mede dankzij onze miniblondjes pakken we af en toe ook even onze rust en genieten we van het buitenleven. Even verder kijken dan onze stofkapjes en breekijzers.
Tijd voor een potje voetbal, lekker achter elkaar aan hollen over het erf (gewoon omdat het kan) en lekker languit in het gras liggen.

Deze post dus even geen kiekjes van gesloopte zolders, bergen puin of in mootjes gehakte coniferen, maar van het leven bij ons buiten.

Op de laatste zondag van onze herfstvakantie kwam mijn schoonzusje met haar gezin over de vloer, hadden we bijna een luchtballon in de achtertuin.

Afgelopen zondag spotte ik onze jongste, genietend van een appel op de trampoline, kijkend naar de boer die het laatste gras van het land haalde.

 Even weg uit alle stof en zooi... gewoon even genieten.

Vlinder en wesp samen op de eerste dag van november op de overgebleven druiven van de oude schuur.

Lekker met een kopje thee in het zonnetje.

Ik ga gauw de meiden van school halen. Nog even langs de boerderij en dan lekker genieten van het mooie weer.

Een hele fijne dag/ week voor jullie. En, voordat ik het vergeet, heel leuk en lief al jullie reacties op de vorige post. Super dat jullie even de tijd nemen om onze perikelen te volgen en een reactie achter te laten.

Lieve groet,

Mirjam
MaDeLiefste

woensdag 28 oktober 2015

Aan de slag!

Het eerste sloopwerk is een feit. Wat kan een mens daar toch blij mee zijn haha.

De vergunning voor de dakkapel bij het achterhuis (waar manlief, de miniblondjes en ik komen te wonen) is ingediend, dus nu is het wachten op groen licht. Dan kunnen wij aan de slag met het verwijderen van de dakpannen, kan het asbest gesaneerd worden en kan het opbouwen gaan beginnen.

Maar om nu stil te gaan zitten en wachten op dat groene licht, nee. Dat zit niet in ons, dus hup de schouders eronder.

Een kleine tour door het voorhuis (waar mijn ouders gaan wonen) boven. Het bestaat uit twee kamertjes. Ieder een raam en ieder een kast. Verder een heleboel loze ruimte, zelfs eentje waar sinds de bouw van de twee kamertjes nooit meer een stap is gezet. Een verrassing wat we daar aan zouden treffen.

Middels een smalle steile trap kom je bij de kamertjes. 

 De retro kleuren en patronen dansen je boven tegemoet.

Mooie details bij de ramen. Eens kijken of dit teruggebracht kan worden op de nieuwe kozijnen.

Hierachter de loze ruimte... wat zou erachter zitten? Een vergeten zak met geld, of andere vergeten schatten? Gauw een gat gemaakt en de camera door het gat gestoken.

Jammer... ;) stof, rommel, stof en stof.

Het smalle overloopje naar het achterste deel van het huis... dat had ruimer gekund met al die loze ruimte ernaast, toch?

In plaats van twee kamertjes, één ruime kamer.

En na nog watgesloop is het nu één grote zolder geworden.

Overigens kwam er toch nog wat leuks uit de loze ruimte. Een oude melkbus, een kist met gereedschap en een oude zeis.

Ook buitenshuis hebben we niet stilgezeten. Het eerste wat manlief wilde doen was het neerhalen van de grote conifeer aan de zijkant van het huis. Een loeier van een ding, je moest er omheen om op het erf achter te komen. De verhuiswagen van de verkopers had het gras al behoorlijk stuk gereden. En om verder kapot rijden te voorkomen ging de zaag erin.

Stukje bij beetje werd hij kleiner, slanker en uiteindelijk een kopje kleiner.

ik mocht met een touw de toppen in bedwang houden en zorgen dat ze de goede kant op vielen. Een soort touwtrekken en ik won keer op keer :)

Een kiekje vanuit mijn standpunt gezien, manlief met een ladder en motorkettingzaag in de boom.

Gisteren heb ik van mijn wachttijd nuttig gebruik gemaakt. Het nieuwe matras van onze oudste zou bezorgd worden, tussen 09:00 en 13;00 uur. Ik had dus ruimschoots de tijd om in het heerlijke zonnetje alle takken van de conifeer van de zijkant naar de voorkant van het huis te verplaatsen. Volgende week wordt het gratis opgehaald, dus daar maken we graag gebruik van.
Eenmaal klaar lekker plaatsgenomen op de achtergebleven tuinbank en genoten van de rust, het zonnetje en een mandarijn. Echt een genietmoment op ons mooiste plekje van de wereld.

De vakantie is weer opgesnoept, manlief zijn verlof ook, dus ik pendel heen en weer tussen het vakantiehuisje en de boerderij. Beetje opruimen, beetje bij beetje wat spulletjes meenemen.

Nu nog op zoek naar wat goedkope tijdelijke vloerbedekking voor als we eind november onze intrek gaan nemen. De huidige vloerbedekking ligt er sinds de verbouwing in 1982... daar kan geen stofzuiger of stoomreiniger tegenop. Dus even fris iets anders tot we de vloeren gaan aanpakken.

Hebben jullie nog herfstvakantie, of is die bij jullie ook alweer voorbij?

Een hele fijne dag.

Lieve groet,

Mirjam
MaDeLiefste

woensdag 21 oktober 2015

Sleutels

Allereerst een bedankje voor alle lieve en leuke reactie op mijn laatste posts. Ik vergeet het steeds aan te halen, maar ben reuze blij met jullie reacties.

Yes! Gisteren was het dan eindelijk zo ver. De sleuteloverdracht. Hieronder het stukje van mijn Facebook pagina:

Het ging niet bepaald zonder slag of stoot... veroorzaakte slapeloze nachten, de nodige tranen, wat extra grijze haren & rimpels en buiten het bereik van de oortjes van de miniblondjes wat (ahum) gevloek. Maar sinds vanmiddag mogen we ons dan ècht eigenaar noemen van een heuse boerderij.


Ik zal jullie alle verdere details besparen. Maar laat ik het zo zeggen... af en toe waren er van die momenten waarop ik of mijn moeder dachten 'waar zijn we in vredesnaam aan begonnen??!!'.

Dat is nu allemaal achter de rug. Met een bos sleutels en een fles roze bubbels rijker, lieten we de (volgens mij opgeluchte) notaris.

Vandaag krijgen de voormalige bewoners de sleutels van hun nieuwe huis, dus afgelopen nacht sliepen zij nog één laatste keer in hun lege boerderij. Slechts een bed en verder niets meer.

Vanmiddag nemen we de rest van de sleutels over en zwaaien we ze uit. Wij blijven tot eind november nog op het vakantiepark en zullen dan onze intrek nemen in het voorhuis, waar uiteindelijk mijn ouders zullen gaan wonen. Eerst zal hun huis nog verkocht moeten worden (klik).

Wij zullen beetje bij beetje spullen gaan overbrengen naar de boerderij. Ook de spullen uit de opslag zullen weer het daglicht zien. We hebben inmiddels een vast riedeltje, want steeds vaker komt het voor dat we misgrijpen, want 'dat zit in een doos in de opsla-hag!' hahaha. Ik denk dat ik een tegeltje ga laten maken met die tekst :)

Nu nog de aannemer aan het werk zetten, eerst gaat het dak eraf, asbest zal gesaneerd worden en de nieuwe kap met extra dakramen en dakkapel zullen geplaatst worden. Een flinke klus en een flinke hap uit het budget. Maar dan kunnen we daarna beetje bij beetje binnen aan de gang en het helemaal gaan maken zoals we zelf willen en zo lang voor ogen hebben. Ik zie het al helemaal af, is dit herkenbaar?

Vanochtend de kast (klik) voor onze jongste en het bed (klikkerdeklik) voor onze oudste opgehaald. Deze kunnen alvast naar de boerderij. Ook de twee klimrozen uit onze Culemborgse tuin kunnen alvast daar naartoe. Zo is het al een beetje meer van ons. Op het moment voelt het namelijk verre van ons, maar dat gaat vast goed komen.

Een hele fijne dag nog.

Lieve groet,

Mirjam
MaDeLiefste

maandag 12 oktober 2015

Stilzitten is niet mijn ding

Ik kan het niet, stilzitten... letterlijk en figuurlijk niet. Ik moet eigenlijk altijd wel iets te doen hebben. Is het niet in het huishouden, dan wel iets in de tuin of thuis lekker trainen. Vooral dat laatste doe ik nu veel, want het trainen op mijn werk is verleden tijd na het vertrek op 13 augustus jl..

Maar stilzitten, nee. Even rustig een boek lezen zit er niet in. Dan moet eerst al het andere gedaan zijn en dan nog... Vaak pak ik mijn momentje bij zwemles van onze jongste. Ik kan daar onmogelijk iets betekenen, of ik moet achter de bar springen of de dame achter de kassa een zetje geven. Of bij de balletles van onze oudste. Al is dat er de afgelopen lessen ook nog niet van gekomen. Toch even het centrum van Zutphen induiken. Het is goed weer en anders een pluutje mee. Even wat boodschapjes halen of gewoon lekker rondneuzen in de vele winkeltjes die het mooie centrum van Zutphen rijk is.

Ook achter de computer kan ik moeilijk stilzitten. Ja, ik zit rustig, maar ik moet altijd even zoeken op het wereldwijde web of er nog wat leuks te vinden is. Vergelijk het met het even lekker de stad induiken van hierboven.
Vooral met de ons nieuwe huis op komst en alle ruimte die we erbij krijgen, even gauw kijken op Marktplaats of ik nog iets op de kop kan tikken.

Laatst had ik weer een goed excuus, zelfs manlief vond het goed haha. Er moest gezocht worden naar een bed voor onze oudste. Zij sliep voorheen in het bed van mijn man, gemaakt door zijn opa. Maar aangezien er niets veilig is voor mij en mijn kwasten, werd de knoop doorgehakt. Het oude bed bleef zoals het was, geen kwast die daar ook maar in de buurt komt. Dus op zoek...

Al vrij snel had ik 'beet'. Een paar schatjes van bedden gevonden en mails uitgedaan naar de verkopers. Bij eentje hoopte ik vurig dat ze mijn bod zouden accepteren. Al had ik er een hard hoofd in. Zo'n leuk bed, men zal vast hard lachen als ze mijn bod zien en het direct verwijderen.
Maar nee, het tegendeel was waar. Vrij snel kreeg ik van hen een reactie dat ze akkoord gingen.

Ik vind hem leuk... een bed in Queen Ann stijl

Ook deze schoonheid mag bij de huidige eigenaar blijven tot na de sleuteloverdracht.
Nog even en we hebben niet voldoende aan de aanhanger om alle nieuwe aanwinsten op te halen hihi.

Ik kan niet wachten om aan de slag te gaan met al het moois!

Fijne dag.

Lieve groet,
Mirjam

MaDeLiefste

woensdag 23 september 2015

Zoektocht

De sleuteloverdracht laat nog even op zicht wachten, maar toch alvast op zoek naar leuke kasten voor op de nieuwe kamers van onze meiden.

De oude kasten waren van de grote blauw gele woongigant, leuk, maar om nu die kasten uit elkaar te blijven halen en vervolgens weer in elkaar te zetten zal ze niet veel goed doen. Dus besloten om de oude kasten te koop aan te bieden en ter zijner tijd "nieuwe" te kopen.

Ik kan het dan niet laten om alvast te gaan zoeken. Ook al weet ik dat er geen bezem meer bij kan in de opslag en dat de ruimte in het vakantiehuisje beperkt is. Dit tot enige ergernis van manlief... hihi.

Avonden turen naar mijn scherm, verschillende zoekopdrachten invoeren, vele momenten waarop ik Marktplaats en alle verkopers en bieders vervloekte en dan... YES! Een vreugdedansje volgde. Een mooie oude biedermeier gevonden, in Amsterdam of all places. Er werd even geslikt toen ik dat tussen al mijn gejoel en gedans door aan manlief liet weten. Amsterdam?!

Aanhanger geregeld, de meiden ieder een tasje met lekkers en bieb boeken op de achterbank geplant en tuffen maar. Een hele onderneming, maar wel gezellig. We kwamen in de Rivierenbuurt terecht, een mooie oude benedenwoning. Mevrouw, een vieve Amsterdamse dame van 84 lentes, gaat naar een verzorgingstehuis (wat klinkt dat rot... tehuis) en samen met haar kinderen werden alle spullen met zorg uitgezocht. Wat kan er mee en wat moet weg. De kast, nog van de beppe van mevrouw geweest kon helaas niet mee. Het is dus met recht een oudje, deze kast.


Detail van de kast. In plaats van het oude beslag een mooi oud porseleinen knopje.
Onze oudste zal deze op haar kamer krijgen nadat ik hem onder handen genomen heb.

De kast werd op de aanhanger geladen en we konden aan de terugreis beginnen. Kast 1 was geregeld. Maar waar zouden we hem laten? Uiteindelijk is hij bij ons op de slaapkamer op de begane grond beland. Kledingrek naar boven, bed een stukje opzij en tadaa :)

Nu moest ik echt wachten met de zoektocht naar een tweede kast. Hmm... vervelend, want het 'kriebelt'. Maar ja, de ruimte is er nu helemaal niet meer naar in ons klein maar fijne stekkie.

Gisteren, na de administratie, een strijksessie en nog wat gerommel in huis toch weer even achter de laptop gekropen. Wie weet was er weer wat moois te vinden. En ja, ik hoorde mijn man nog zeggen "Wacht nog even tot we de sleutel hebben, dan heb je zeeën van ruimte." Ja lief, ik wacht, ahum.

Weer een mooie kast gevonden. Geen biedermeier maar een ander mooi oudje. Dit keer wat dichterbij, in Hengelo (Gld) en wederom voor een zeer zacht prijsje én de kast mag tot de sleuteloverdracht bij de verkopers blijven staan. Hier kan mijn man toch niks op aanmerken? Haha.

De aanwinst van gisteren. 
Onze jongste kan, net als haar moeder, haast niet wachten tot hij klaar is.


Nu rustig aftellen naar de dag van de sleuteloverdracht... even geduld a.u.b. En even geen driftige speurtochten meer op Marktplaats ;)

Fijne dag allemaal.

Lieve groet,

Mirjam
MaDeLiefste


dinsdag 25 augustus 2015

En dan zijn we een half jaar verder

Dan neem je je voor om toch nog te blijven bloggen, maar het is er simpelweg niet van gekomen het afgelopen half jaar.

Manlief is inmiddels weer terug van zijn uitzending naar Kosovo. Op de valreep voor zijn vertrek ons huis verkocht en onze handtekeningen onder het koopcontract gezet. De uitzending is goed verlopen, manlief heeft er veel meegemaakt, maar geen vreselijke dingen, eigenlijk een hele leuke tijd gehad en veel mensen van veel verschillende landen leren kennen. Hij is 3 keer op verlof terug geweest naar Nederland. Tijdens het middelste verlof zijn we er lekker tussenuit geknepen met z'n viertjes. Genoten van het mooie Kreta.

Tijdens zijn uitzending druk aan het zoeken gegaan naar een mooie plek voor onze toekomst. Veel bezichtigd, veel gesprekken gevoerd met gemeentes, maar toch net niet dat ene plekje gevonden. Misschien zouden we toch nog even in Culemborg blijven om rustig verder te zoeken.
Uiteindelijk 2 dagen na zijn terugkeer naar Ruurlo afgereisd en een mooie boerderij bewonderd. En dat wordt hem!

Ik was al wel beetje bij beetje aan het inpakken, MaDeLiefste kwam op een lager pitje, maar nu ging het in een stroomversnelling. De meiden hadden net hun eerste week zomervakantie en toen de knoop doorgehakt... we gaan Culemborg verruilen voor Ruurlo. Mijn baan opgezegd en op de 13e na bijna 10 jaar bij het Ministerie een streep gezet onder mijn administratieve baan in het Haagse.
Als gekken aan de slag gegaan om een tijdelijke woning te vinden en een geschikte en leuke school te vinden.
Uiteindelijk op het nippertje een huisje op een vakantiepark net buiten Ruurlo gevonden. We konden er per 15 augustus in. En 17 augustus was de sleuteloverdracht van ons oude huis.
Ik weet niet hoe we het gedaan hebben, maar we hebben het geflikt. Het complete huis leeggehaald, spullen die weg konden naar de stort gebracht (wat ruimt dat lekker op zeg) en de rest naar de opslag gebracht. Op het laatst was het echt kamperen in eigen huis.
Gelukkig konden de meiden in de weekends bij onze ouders logeren, dan konden wij doorpakken.

Een school gevonden en alle overige zaken ook 'maar even' geregeld (huis-/tand-/dierenarts, etc.), ingeschreven bij de nieuwe gemeente en de nodige adreswijzigingen verstuurd/ geregeld.

Precies om middernacht van zaterdag op zondag (15-16 augustus) openden we de deur van onze huidige stek. Nat van de hevige buien van die dag en zere lijven van het sjouwen. Maar het was gelukt! Die zondag hebben we het doolhof van dozen in het huisje beetje bij beetje uitgepakt en het huisje meer van ons gemaakt.

Na de sleuteloverdracht die maandag hebben we de meiden opgehaald en meegenomen naar hun nieuwe woonplaats.

Het is allemaal nog erg wennen, de nodige tranen vloeien, het gemis van vriendjes en vriendinnetjes, het oude huis alle gebruikelijke zaken. Maar dat komt wel goed.

Gisteren hebben ze hun eerste schooldag gehad. Het was retespannend, gespannen snoetjes en onzekere zoekende blikken. Maar ze kwamen blij uit school en gaven aan alweer zin te hebben in de volgende dag.

MaDeLiefste staat voorlopig nog op een laag pitje. Alles staat immers in de opslag. Maar straks heb ik ruimte in overvloed om te schilderen en stofferen. Heb er nu al zin in.

Half oktober krijgen we de sleutel van ons nieuwe thuis. Dan gaan we eerst flink aan de slag, want het is wel wat gedateerd. Maar dan kunnen we er ook echt onze stempel op drukken, zo gaaf!


Voor nu... wennen in onze nieuwe omgeving, nieuwe mensen leren kennen en bovenal op zoek naar een nieuwe baan in de buurt. Maar ook dat komt vast wel goed.

Ik wens jullie een hele fijne dag en tot een volgende post.

Lieve groet,

Mirjam
MaDeLiefste


Hieronder het stukje wat ik op Facebook had geschreven n.a.v. onze verhuizing

“En dan is het zo ver...

Het huis zo goed als leeg en onze tijdelijke stek volgepropt.

Onderweg daar naartoe flitst er van alles door je hoofd. Hoe we in 2004 het huis kochten, als twee broekies onze intrek namen met in ons achterhoofd dat we hooguit 2 jaar in Culemborg zouden vertoeven. Overigens waren we nog nooit in Culemborg geweest.
En dan ben je, op 1 maand na, 11 jaar verder. Iets minder broekies, geen verkering meer, maar getrouwd en twee heerlijke grietjes rijker.
Hoe dit huis ons thuis werd.
Hoe de vijver werd gebouwd om vervolgens na 7 jaar met pijn in het hart weer afgebroken te worden.
Hoe de loeier van een zolder werd verbouwd tot twee slaapkamers en een vliering.
Hoe onze mini's hier geboren werden en de eerste jaren van hun leven tot nu toe opgroeiden.
Hoe we verloofd terug kwamen van de berg bij Ruud en in 2008 vanuit dit huis trouwden met de nodige toeters en bellen (lees sirenes).
Hoe we hier ruzieden & kibbelden, maar vooral hoe we hier lachten & lol hadden.
Hoe hier feestjes gevierd werden.
Hoe we hier vele leuke, lieve en bijzondere mensen leerden kennen.
Hoe de voordeur menigmaal dichtsloeg omdat de pieper van de brandweer ging.
Hoe de dromen ontstonden en het te koop bord in de tuin werd geplant.
Hoe lang we moesten wachten tot die ene gek zich aandiende.
Hoe we dit huis af en toe vervloekten omdat het zo lang duurde.
En tot slot hoe we hier hebben staan juichen, met een gillende makelaar aan de andere kant van de lijn en dat het thuis nu weer een huis is. Klaar voor een nieuw gezin.

Het hoofdstuk Culemborg wordt voor ons afgesloten, al blijven er linkjes met die bijzondere mensen.

Klaar voor een nieuw hoofdstuk wat begint op een vakantiepark in Ruurlo en daarna een vervolg krijgt, eveneens in Ruurlo. Afgelopen donderdag hebben we weer staan juichen, dit keer omdat we te horen kregen dat we per half oktober as. onze intrek zullen nemen in een boerderij.
Verder zijn de bladzijdes nog blanco, benieuwd waarmee we ze gaan vullen.

Grappig detail... net als in Culemborg zijn we ook in Ruurlo nog nooit geweest.”

*Veel staat er in de opslag. Maar meteen stond vast dat deze foto's van de miniblondjes en het schilderij van het boompje van Ruud mee zouden gaan naar onze tijdelijke stek*





woensdag 21 januari 2015

Ik ben er nog...

Jeetje, wat ben ik hier lang niet meer geweest!

De feestdagen, de jaarwisseling, de uitzending van mijn man... wel vluchtige momenten achter de pc, of beter gezegd op mijn telefoon, maar nooit lang genoeg om iets te schrijven/lezen. En soms ook even helemaal geen zin als ik eerlijk ben.

Wat is er veel gebeurd in de tussentijd... boom in huis, boom er weer uit, dag 2014, hallo 2015, een mooie terugblik dankzij onze mooie momenten pot. Elk leuk dingetje, hoe klein of onbenullig ook, het werd opgeschreven op een briefje en verdween in de pot.
Ik had niet gedacht dat het zo leuk was om middels die briefjes terug te blikken op het afgelopen jaar.


Inmiddels staat de nieuwe pot en zitten er al weer heel wat briefjes in.

Het nieuwe jaar was net begonnen en de eerste verkoop was een feit. Het kapstokje wat ik ooit hier in Culemborg heb gekocht, wat op de kamer van onze oudste heeft gehangen, ging van eigenaar veranderen.

De meiden gingen weer naar school en dus naderde de datum van het vertrek van manlief snel. Op 11 januari vertrok hij richting Kosovo. De dag erna was hij jarig, dus op de dag voor zijn vertrek nog even zijn verjaardag gevierd. Een gekke dag... veel blijdschap, maar ook andere emoties :(. De 11e werd hij in alle vroegte door zijn buddy opgehaald.

Wat ben ik blij met de techniek van deze tijd!! Lang leve WhatsApp en Skype. Elke dag gaan er wel berichtjes over en weer en om de dag, en soms elke dag, spreken we elkaar via Skype. Vooral voor onze meiden vind ik dat fijn. Gelukkig eten en slapen ze er niet minder om, als zijn er wel eens van die momenten. Maar ja, dat is niet meer dan normaal.

Er is afleiding in de vorm van school, werk, zwemmen en ballet. En dan heb ik het nog niet eens over onze lieve familie, vrienden, buren en collega's die op allerhande manieren voor mij en de meiden klaar staan. Dat geeft niet zo'n alleen-gevoel.

De avonden zijn saai, dus lekker vroeg onder de wol. Ik heb het nodige leesvoer. Van foute romannetjes tot spirituele boeken. Momenteel lees is onderstaand boek. Erg mooi, het grijpt mij in ieder geval erg aan.

Voor MaDeLiefste heb ik inmiddels de kwasten weer tevoorschijn gehaald... daar deed ik ook wat langer over dan gedacht/ gehoopt.

Via Facebook een buikkastje (hoe kan het ook anders) en een nachtkastje op de kop getikt. 



Met die laatste ben ik afgelopen maandag begonnen. Ik hoorde iedereen over blue monday, dus ik ging voor de kleur duck egg blue.


Het is wel een beetje een rommelige eerste post van het nieuwe jaar geworden, sorry hiervoor. Ik zal nog wat bewaren voor een volgende post.

Fijne dag nog/ avond alvast.

Lieve groet,
Mirjam

MaDeLiefste