Sleutels

Allereerst een bedankje voor alle lieve en leuke reactie op mijn laatste posts. Ik vergeet het steeds aan te halen, maar ben reuze blij met jullie reacties.

Yes! Gisteren was het dan eindelijk zo ver. De sleuteloverdracht. Hieronder het stukje van mijn Facebook pagina:

Het ging niet bepaald zonder slag of stoot... veroorzaakte slapeloze nachten, de nodige tranen, wat extra grijze haren & rimpels en buiten het bereik van de oortjes van de miniblondjes wat (ahum) gevloek. Maar sinds vanmiddag mogen we ons dan ècht eigenaar noemen van een heuse boerderij.

Ik zal jullie alle verdere details besparen. Maar laat ik het zo zeggen... af en toe waren er van die momenten waarop ik of mijn moeder dachten 'waar zijn we in vredesnaam aan begonnen??!!'.

Dat is nu allemaal achter de rug. Met een bos sleutels en een fles roze bubbels rijker, lieten we de (volgens mij opgeluchte) notaris.

Vandaag krijgen de voormalige bewoners de sleutels van hun nieuwe huis, dus afgelopen nacht sliepen zij nog één laatste keer in hun lege boerderij. Slechts een bed en verder niets meer.

Vanmiddag nemen we de rest van de sleutels over en zwaaien we ze uit. Wij blijven tot eind november nog op het vakantiepark en zullen dan onze intrek nemen in het voorhuis, waar uiteindelijk mijn ouders zullen gaan wonen. Eerst zal hun huis nog verkocht moeten worden (klik).

Wij zullen beetje bij beetje spullen gaan overbrengen naar de boerderij. Ook de spullen uit de opslag zullen weer het daglicht zien. We hebben inmiddels een vast riedeltje, want steeds vaker komt het voor dat we misgrijpen, want 'dat zit in een doos in de opsla-hag!' hahaha. Ik denk dat ik een tegeltje ga laten maken met die tekst :)

Nu nog de aannemer aan het werk zetten, eerst gaat het dak eraf, asbest zal gesaneerd worden en de nieuwe kap met extra dakramen en dakkapel zullen geplaatst worden. Een flinke klus en een flinke hap uit het budget. Maar dan kunnen we daarna beetje bij beetje binnen aan de gang en het helemaal gaan maken zoals we zelf willen en zo lang voor ogen hebben. Ik zie het al helemaal af, is dit herkenbaar?

Vanochtend de kast (klik) voor onze jongste en het bed (klikkerdeklik) voor onze oudste opgehaald. Deze kunnen alvast naar de boerderij. Ook de twee klimrozen uit onze Culemborgse tuin kunnen alvast daar naartoe. Zo is het al een beetje meer van ons. Op het moment voelt het namelijk verre van ons, maar dat gaat vast goed komen.

Een hele fijne dag nog.

Lieve groet,

Mirjam
MaDeLiefste