Even een korte pauze...

Ik ben weer terug van weggeweest. Een drukke week achter de rug waardoor internet en dan met name de blog erbij inschoten.

Het begon vorige week zondag met het bericht dat mijn paps een nachtje (of misschien wel 2) in het ziekenhuis moest blijven. Daardoor kwam het hele rijschema van pap en mam overhoop. Pap kon niet meer rijden en mam stond erop dat wij/ ik niet naar Drenthe zouden komen om als taxi te fungeren. Mam zou het wel regelen met de verzekering, de taxirit werd toch vergoed.
De ritten bleken 3x niks te zijn. Het duurde lang, mam kwam te laat voor haar bestralingen en er reden nog meer mensen mee die hun complete hart uitstortten tegen mam en chauffeur. Dat is nou net waar mam niet op zit te wachten, ze vind het van zichzelf al erg genoeg en wil dus niet ook een ander zijn/ haar ellende aanhoren (hoe erg die soms ook zijn). Gelukkig is het met pap weer goed en kan hij vanaf vandaag weer lekker als taxi fungeren voor mama. Kan mama weer rustig wegdommelen als ze dat wil.

Maandag op dinsdagnacht kreeg mijn schone moeder (vind ik leuker klinken dan schoonmoeder) een telefoontje van een van haar broers. Omi (oma van manlief) voelde zich niet lekker en was gevallen, maar de dokter was al onderweg.
Op maandag komt mijn schone moeder naar ons, blijft lekker slapen en kan dan dinsdag op de meiden passen en van en naar school brengen/ halen.
Haar broer verzekerde haar ervan dat ze niet hoefde te komen. Niet veel later belde hij weer. De dokter had omi nagekeken en alles zag er goed uit. Toch even voor de zekerheid naar het ziekenhuis voor een uitgebreidere controle. Wederom niet veel later belde hij weer, of ze als de sodemieter naar Oss wilde komen, omi had een hersenbloeding die ze niet meer konden stoppen. Paniek! Manlief heeft haar naar het ziekenhuis gebracht, ook al wilde ze liever zelf rijden!!
De hele nacht geen oog dicht gedaan, met lief ge-smst over de situatie en uiteindelijk werd er om beurten bij omi de wacht gehouden door haar kinderen en is lief weer naar huis gekomen.
Dinsdag zou omi bediend worden, wat een vreselijk bericht. Tot m'n schone moeder later op de dag belde met het bericht dat de artsen positief waren. Mede dankzij haar leeftijd (ouderdom is dus toch nog ergens goed voor) en haar goede conditie (en geen medicijngebruik) waren de vooruitzichten goed. Ze lag aan pijnstilling en een zoutoplossing en zou rust, rust, rust moeten hebben. Te bizar voor woorden! Zo ben je in gedachten al een week vooruit, bezig met een uitvaart en zo krijg je het bericht dat het einde nog niet in zicht is.
Omi is inmiddels naar een andere afdeling verhuisd en heeft alweer praatjes voor 10, geweldig! Zoals ze op z'n Brabants zeggen, ze is een taai wèfke :-)

Een drukke week, met weinig werk, maar deste meer andere zaken waardoor we even op de automatische piloot zijn over gegaan. Inmiddels hebben we een redelijk rustig weekend achter de rug. Een eerste instantie moest lief afgelopen zaterdag werken, dat werd op het laatste moment teruggedraaid, dus eindelijk een zaterdag met he-le-maal niks, zo lekker! Even bijgetankt.
Gisteren een middag gefietst met de brandweer met als afsluiter een bbq bij de kazerne.

Deze week de laatste week van de bestralingen van mama. Donderdag zit het er op en hopelijk voorgoed. Maar dat zal de tijd leren. Langzaam aan begin ik weer met mijn gewone werkdagen. Alle donderdagen dat mijn ouders niet konden gedurende de bestralingen had ik vrij genomen. Dus ik had in plaats van 3 maar 2 dagen werk. Vandaag ben ik vrij omdat manlief moet werken dus deze week zelfs maar 1 werkdag! Volgende week ga ik weer 3 dagen aan de bak, weer lekker in het ritme. Werken, sporten en Ma~De~Liefste!

O ja, vergeet ik bijna, de spekkast is verkocht! Een vriendin van mijn zus zag een foto van de kast voorbij komen op Facebook en was op slag verliefd. Hij staat nu te pronken in de toekomstige babykamer. Zij blij en ik ook.

Een hele fijne week.

Liefs,

Ma~De~Liefste