Buiten

Allereerst een bedankje voor jullie reacties. Fijn om te zien dat ik weer gevonden word. Kennelijk was er na het overgaan naar mijn huidige naam iets niet helemaal goed gegaan en dus onvindbaar. Uiteindelijk komt het allemaal goed.

Wat is het weer lekker zonnig. Zo druilerig als het afgelopen weekend was, mogen we nu weer genieten van lekkere frisse zonnige dagen..

In deze post neem ik jullie mee naar ons buiten. 

Het voorjaar zit in de lucht, krokussen schieten de grond uit. En omdat we deze tuin nog niet kennen is het elke keer weer een verrassing als we door de tuin lopen.

Ook bloesem verraste mij. Ik was druk met - ik weet niet meer wat - en zag ineens iets anders wat er eerder die week nog niet was. 

Vooral met de blauwe lucht en het lekker zonnetje erg fotogeniek.

Bij de houtvoorraad is de bijl een stille getuige van het opwarmen voordat het hout in de kachel verdwijnt.

Dit is een deel van ons uitzicht. Ik betrap mezelf er wel eens op dat ik een poos even helemaal niks zit of sta te doen en alleen maar sta te turen.

Gisteren verdreef deze donkere lucht voor even de mooie blauwe lucht. Flinke hagelstenen zorgden ervoor dat onze meiden halsoverkop de schuur in moesten vluchten, maar gelukkig kwam het lekkere zonnetje weer snel terug en kon er weer naar hartenlust gespeeld worden.

De vorst zorgt voor de mooiste  kunstwerkjes.

Manlief heeft een uilenkast gemaakt. Dit is de entree, achter het gat zit de marter proof hal met daarachter het hok. Waarschijnlijk zal er dit jaar niks gebeuren, omdat de territoria al uitgezet zijn, maar wie weet hebben we volgend jaar een koppeltje.

Ganzen vliegen af en aan. In het watertje vlakbij onze boerderij zitten er heel wat. Niet zo fijn voor de boeren, maar wel mooi om te zien.

In het aangrenzende maïsveld zitten een koppeltje, benieuwd of er iets uit voortkomt.

Onze stek van een afstandje. Hier was de hagelbui van gisteren net over en kwam de blauwe lucht weer terug (gelukkig).

We hebben inmiddels al heel wat vondsten gedaan, van een oude 1 cent munt tot gek behang en een oude gereedschapskist. Laatst vonden we deze versteende eieren boven op de hooizolder van de grote koeienstal. Nog netjes in het stro, wachtend op die ene warme kippenkont... Een stille getuige van de nu lege kippenschuur.

Ik wens jullie een hele fijne zonnige dag. Tot de volgende post. Dan laat ik weer wat van mijn bezigheden zien voor ByMir.

Liefs,
Mirjam
ByMir

Energie voor 10

Valentijn achter de rug, maar toch wil ik jullie deze verrassing niet onthouden.
Manlief was geheimzinnig bezig, ik mocht niet in de schuur komen en ik mocht al helemaal niet kijken wat er in de handdoeken gewikkeld zat. En dan legt hij dat ook nog eens naast de kachel... gemeen!

Valentijn was aangebroken. Snel een joggingbroek en m'n laarzen aangetrokken, dikke sjaal om en via de achterkant naar de brievenbus gehold om de kaarten voor de mini's en manlief erin te doen :)

Eenmaal binnen lag dit voor me op tafel.. ik was met stomheid geslagen. We doen meestal niet meer dan een kaartje, lekker ontbijtje en klaar is Kees. Maar nu kreeg ik een houten hart (liedje van de poema's). Gezaagd uit een stuk van de omgezaagde appelboom uit de voortuin.

Hij moet nog drogen, maar dat deert niet. Elke dag zie je hem beetje bij beetje lichter worden. Hij ligt weer bij de kachel, niet te dichtbij want dan kan hij splijten, of in dit geval breken.
Lief!

Voor ByMir lekker in de weer. Er is zoveel dat ik af en toe niet weet waar ik moet beginnen. En dankzij de zon van gisteren en vandaag weer energie voor 10. Wonderlijk wat een lekker zonnetje kan doen.

Ik heb nog een poef liggen die ik als p(r)oefkonijn gebruik voor het verven van stof. Hem heb ik even links laten liggen, het lukte niet helemaal, dus daar ga ik een keer op een druilerige dag mee verder. 

Ik kwam ook nog een stel raamhorren tegen. Ooit voor een dame die me belde opgesnord. Zij vroeg me of ik aan twee gelijke raamhorren kon komen, niet te groot, niet te klein en niet teveel poespas. Dit mooie setje gevonden, maar helaas kwam die mevrouw ze niet ophalen en werd er niet gereageerd op mijn berichtjes. 

Het gaas en sierrandjes zijn eraf en de voorzijde heeft twee lagen graphite van Annie Sloan gehad.
Ik twijfel nog wat ik erop doe. Zal ik het oude gaas terugplaatsen, of toch iets anders? Ik heb nog oude PTT zakken liggen en een plunjebaal uit een leger dumpzaak.

Toen ik net wat foto's in en om het huis aan het maken was, van de vorderingen en de tuin die langzaam wat kleur krijgt dankzij de krokussen die her en der tevoorschijn komen, kwam ik een tafeltje van de voormalige bewoners tegen. Ik mocht het overnemen, maar stond al die tijd nog in het voorhuis, bij mijn ouders. Hij stond daar in het zand in de voormalige keuken. Ik heb geen moment getwijfeld en heb hem meegenomen.

Zometeen even een doekje erover en dan met de kwast onder handen nemen. Hij zal dan een plekje krijgen in de woonkamer, waar ik vanochtend lekker aan het schuiven was met de meubels :)

Ik ga weer verder, veel te lekker om achter de pc te blijven 'hangen'.

Een hele fijne zonnige dag!

Liefs,

Mirjam

ByMir

Zandbak

De hoogste tijd om weer eens een post aan de verbouwing en alles daar omheen te wijden.

Vooral in het voorhuis, het deel waar mijn ouders komen te wonen, zijn grote sprongen gemaakt.
Waar het eerst nog een leuke retro keuken stond, de tapijttegels mooie oude vloertegeltjes verborgen is nu alleen nog maar zand.

We hebben nog een poging gewaagd om de keuken te verkopen via Marktplaats. Iedereen had verwacht dat we hem zo kwijt waren, dit museumstuk, maar helaas. Achteraf misschien maar goed, want de keuken was op zo´n manier geplaatst dat het net leek of hij er nooit meer uit mocht. Hij is er dus niet in zijn geheel uit gekomen.

Het plafond is weg gesloopt, de oude balken kwamen tevoorschijn. Onder de tapijttegels lag een soort zeil. Nu is het slechts een kale ruimte. Wel handig om te frituren :)

De oude bijkeuken is ook compleet gestript. Het granito werkblad hebben we in zijn geheel kunnen verwijderen (klein juichmoment) en gaan we gebruiken in ons deel van het huis.

De woonkamer, op deze foto nog een knusse kamer, een beetje net als bij je opa en oma vroeger. Daar is inmiddels ook niks meer van over. De achterste muur op de foto is eruit. De schouw is weg en datzelfde geldt ook voor de vloeren en het plafond.

Dat resulteerde uiteindelijk wel in een hele grote overdekte zandbak voor onze meiden. Wie kan dat nu zeggen, dan ze bij opa en oma binnen met zand mogen spelen??

Er wordt overigens niet alleen gespeeld met het zand, de meiden helpen opa en oma ook mee met het kruien.

Dan was er de opkamer met kelder. Daar werd de vloer uitgesloopt, gaten in de vloer van de kelder geboord en inmiddels is deze compleet opgevuld met puin en jawel... zand.
Dit was een doorkijkje vanuit het gangetje achter de woonkamer. Inmiddels is de linker muur er niet meer. De woonkamer is dus vergroot.

Hier zie je nog het trapje naar de opkamer omhoog staan wat je ook een kijkje geeft in de kelder.

Wat was het een gigantische ruimte zo met die vloer eruit. Er werd nog gegrapt over een grote jacuzzi op die plek.

Het onderste raampje zal volgende week dichtgemetseld worden.

De hal was erg mooi, vooral de tegeltjes die onder de tapijttegels vandaan kwamen

Helaas konden we de tegeltjes niet behouden. Ze lagen direct op het zand en dat heeft ervoor gezorgd dat ze na al die jaren erg broos waren geworden. Jammer maar helaas.

In de hal zat een kast en in die kast zat nog een kast... vast erg logisch vroeger.

Maar voor de toekomstige situatie niet. Dus ook de kasten werden gesloopt.

Dan de laatste ruimte. Deze had ik al eens eerder voorbij laten komen. Want ook deze ruimte was zeer apart te noemen. Een grote zolder met daarin twee kleine kamers. Een ruimte waar niemand meer bij kon en een loze ruimte waar al jaren niks mee gedaan was. Alles ging eruit. Uiteindelijk ook de vloer, want deze bleek bij nader inzien niet meer je van het.

Een doorkijkje van boven naar beneden. 

Inmiddels is daar al het nodige gedaan. Alles is weg en wat rest is één grote mooie open ruimte waarin straks 4 kamers gerealiseerd zullen worden. Nieuwe vloer, nieuwe spanten en een vliering.

De vergunningen zijn inmiddels ingeschoten en goedgekeurd. Nu nog even geduld en wachten op wat beter weer en op het moment wanneer de saneerder tijd heeft en dan kan het dak eraf. Ik ben heel erg benieuwd hoe dat zal gaan en eruit zal zien.
Zoals de jongste al zei, dan hebben we een cabrio huis.

Een flinke post is het geworden. Maar er is ook zoveel gebeurd in de tussentijd en we lagen natuurlijk eventjes stil in verband met het gebrek aan internet ;)

Hier schijnt het zonnetje. Bij jullie hopelijk ook. Heerlijk na die regenachtige dagen. De wortels voor het avondeten zijn al uit de moestuin gehaald, ik heb er stiekem al eentje geproefd. Hebben jullie nog plannen voor vandaag?

Ik wens jullie in ieder geval een hele fijne dag.

Lieve groet,

Mirjam
ByMir

ByMir

Eerst een dank je wel voor de leuke en lieve reacties & succeswensen op mijn post van vorige week.

En dan is het eindelijk zo ver.

Vanochtend naar de Kamer van Koophandel afgereisd om de inschrijving definitief te maken. ByMir is een feit.

Geen Ma~De~Liefste, MaDeLiefste of MDL meer. Ik vond het destijds een mooie naam, een naam die ontstond doordat onze oudst, toen een jaar of 3, het liedje zong 'Mama, je bent de liefste van de hééééle wereld!' Een naam die ik lange tijd heel erg leuk vond, al haalde ik de golvende lijntjes er tussenuit en in 2015 kortte ik het af.

Dan nu mijn nieuwe naam, de naam die nu bij het KvK geregistreerd staat. ByMir. Voor mij heel erg voor de hand liggend. Ik heet Mirjam, maar ik wordt vaker met Mir aangesproken. Hooguit bij enige boosheid van mijn ouders werd mijn naam vroeger voluit uitgesproken. En aangezien ik degene ben die de meubels klaar maakt voor een tweede leven, leuke brocante en/of industriële spulletjes verkoopt kwam dit idee eruit. DoorMir vond ik het net niet, dus dan op zijn Engels, ByMir.

Wellicht zijn er lezers die bij het zien van mijn logo denken, wat een gekke letter B. Veel mensen die mij kennen weten dat mijn geluksgetal 13 is. Al sinds ik me kan heugen heb ik iets met 13. Niet dat het me nou extreem veel geluk heeft gebracht, maar ik vind het gewoon een mooi getal. Leuk om tegen alles in te gaan, want voor heel veel mensen wereldwijd is het een ongeluksgetal.
Naast dat kom ik het getal 13 op de één of andere manier ook heel veel tegen in dingen om ons heen. Misschien valt het op omdat het 'mijn' getal is, maar ik moet toch altijd even lachen als ergens ineens een 13 op te zien is. Vrijdag de 13e is dan ook onze trouwdag, ik heb het ergens op mijn lichaam laten vereeuwigen en als ingangsdatum van ByMir heb ik 13 januari jl. gekozen :)
Bij het kijken naar een leuk logo zag ik dat de B ook kan bestaan uit de 1 en de 3. Dus een beetje puzzelen, knippen en plakken en tadaa!

Nu even alles laten bezinken, een flesje bubbels open trekken en dan als een malle aan de gang om alles aan te passen naar mijn nieuwe naam. Mijn Facebook en Twitter blijven hetzelfde, uiteraard behalve de naam, maar er zal een nieuw Instagramaccount bij komen, puur voor mijn werk (klik).

Een hele fijne dag nog en tot gauw!

Liefs,

Mirjam
ByMir